Project Rembrandt '24
Het grootste kunstspektakel van het jaar is weer begonnen! De nieuwe afleveringen van seizoen 4 staan hier online. De Nederlandse huiskamers bruisden op de zondag avonden weer van creativiteit, passie en kunstzinnige strijd want Project Rembrandt!
30 deelnemers gingen in aflevering 1 de strijd aan in de hoop om als 1 van de 5 teamleden te worden gekozen voor de teams van de twee coaches Iris en Tyas. Vervolgens valt er wekelijks iemand af richting de grote finale. Kortom; Een artistieke afvalrace. En ik mocht zowaar door naar aflevering 2 als onderdeel van het 5-koppige Team van coach Iris Frederix! Wát een eer om gekozen te zijn!
“Practice what you know, and it will help to make clear what now you do not know.”
Schilderen onder extreme druk,
in een zinderende snelkookpan...
in een zinderende snelkookpan...
Project Rembrandt is niet zomaar een schilderwedstrijd; het is een uniek kunstconcept van Helder TV (Ook bekend van De Nieuwe Vermeer, Project Dans etc.), waarin de schoonheid van schilderkunst samensmelt met de opwinding van competitie. Sommigen vergelijken het programma graag met de kunstzinnige variant van 'Heel Holland Bakt'.
Deze enorme druk op de deelnemers heeft me vaak doen twijfelen of ik wel mee durfde te doen. Maar feit blijft; je leeft maar 1 keer en wat is het ergste wat er kan gebeuren? Het bleek een groter avontuur dan ik me ooit had durven voor te stellen. Op deze pagina neem ik jullie mee in m'n belevingen.
Draait het dan alleen om de verfstreken? Het is natuurlijk televisie, dus dat denk ik niet. Elk seizoen duiken we in het hart van de Nederlandse creativiteit, waar deelnemers van diverse achtergronden en leeftijden samenkomen om hun artistieke vaardigheden en hersenspinsels te laten schitteren. Het draait niet alleen om het penseel op het doek, maar ook om de verhalen achter de kunstenaars en de emoties die ze willen overbrengen.
Project Rembrandt 2024 trailer
het team van Iris of Tyas.
Met gezonde spanning betreed ik op draaidag 1 de statige Stadsschouwburg van Haarlem. De plek waar meteen 20 mensen zullen afvallen van de 30. Na kennis te hebben gemaakt met mijn medekandidaten was het moment aangebroken waarop presentatrice Annechien Steenhuizen (NOS journaal) ons meenam voor de eerste uitdaging: Teken binnen een uur een zelfportret met een pijp in je mond, met houtskool op papier. Eenmaal achter mijn schildersezel, probeer ik te denken aan de keren dat ik thuis oefende voor dit moment. Tevergeefs, want thuis liepen geen interviewers of cameraploegen om me heen.
Ik begin overhaast te tekenen en maak keuzes die ik anders niet zou maken, maar voel na een krap uurtje toch gematigde tevredenheid.
De tweede uitdaging betreft het schilderen van een bloemstuk met acrylverf op papier. 1,5 uur de tijd. Zweetdruppels dansen op mijn voorhoofd terwijl ik mijn verf meng. Die spanning voert op wanneer ik in m’n ooghoek de cameraploeg zie aankomen; “Zo Vincent, hoe gaat ie?” Ineens besef ik me weer dat ik niet alleen in een zenuwslopende schilderwedstrijd zit, maar dat we ook bezig zijn televisie te maken. Na dag 1 worden 15 schilders naar huis gestuurd en hoor ik bij de gelukkige 15 overblijvers.
De volgende dag was het de uitdaging om Paul de Leeuw live te portretteren, met acrylverf op doek. Opnieuw een pittige uitdaging, maar na 2 intensieve draaidagen was het moment toch eindelijk daar. Coaches Iris Frederix en Tyas Leeuwerink kiezen beiden 5 talenten uit met wie ze de strijd aandurven.
Ik word als één van de laatsten door Annechien naar de stip geroepen. “Vincent, gefeliciteerd je bent door!” Ik bel vol ongeloof naar huis en vertel opgewonden dat ik nog een rondje verder mag zweten! We nemen helaas afscheid van didaat Elly en blijven met nog 9 kandidaten over...
De groep wordt kleiner,
de spanning stijgt.
De volgende aflevering bracht ons naar Kinderdijk in Rotterdam en het Rijksmuseum in Amsterdam. Vooral het betreden van het Rijksmuseum na sluitingstijd maakte een onvergetelijke indruk op me. Het was een zonovergoten dag waarop het thema 'licht & donker’ centraal stond. Als opwarmertje moesten we met een wit krijtje op donker papier het hoge licht contrast tekenen van een standbeeld naar keuze in de museumtuin. Tot mijn verrassing heb ik met beperkte middelen de houding en dynamiek best treffend vast weten te leggen. de spanning stijgt.
De kop zat er mooi op. Terwijl de laatste bezoekers het Rijksmuseum verlieten, werd ik met de negen overige kandidaten in de donkerste krochten van Nederlands grootste kunsttempel van wat krachtvoer voorzien. Even later tippelden we gespannen achter twee bewakers aan die ons door het verlaten museum begeleidden naar onze opnamelocatie: De Eregalerij. Verwonderd bewoog ik me tussen 's werelds bekendste schilderijen en een cameraploeg door op zoek naar een schildersezel met mijn naam erop.
'In extase huppelde ik later die nacht
door de straten van Amsterdam
op weg naar mijn hotel.'
door de straten van Amsterdam
op weg naar mijn hotel.'
Annechien Steenhuizen stond al klaar met de nieuwe opdracht: teken in 1,5 uur met Conté krijt een bosje asperges op pastelpapier. Go! Vluchtig zocht ik naar een sterke compositie terwijl ik probeerde te ontdekken hoe de beschikbare materialen zoals houtskool, potlood en conté krijt samenwerkten. Na enig gestoei werd ik in mijn werk gezogen en even vergat ik de camera’s en oude meesters die vanuit de imposante eregalerij over mijn schouder meekeken. Vlák nadat mijn coach Iris Frederix me in de slotfase feedback gaf om te verwerken, kwam er een cameraploeg aanrollen… Shit, shit, shit!
Een vragenvuur vulde mijn laatste kostbare minuten en zo bleek er geen tijd meer om de feedback te verwerken. Ik vloekte van binnen maar besefte me al snel dat dit ‘part of the deal’ zou blijven in deze schilderscompetitie op televisie. Na enkele uren wachten kwam het oordeel van de tweekoppige jury. ‘Vincent, je bent de winnaar van de technische opdracht!’ In complete extase huppelde ik later die nacht door de straten van Amsterdam op weg naar mijn hotel.
Daar trok ik het lekkerste koude pilsje ooit uit de koelkast en belde m’n vrouw wakker; ‘Lief, dit geloof je niet… Ik heb gewonnen met asperges vandaag!’ Ik sliep als een roosje maar kreeg in de volgende opdrachten meer en meer moeite om de juiste focus te behouden.
'Vanaf het eerste startsein ren je haastig rond, want voor een beginnende schilder is het mengen van de juiste kleuren soms al een tijdrovende klus...'
Het gebrek aan ervaring en de hoge tijdsdruk begonnen me in de weg te zitten. En mij niet alleen. Zo stonden we een dag later tussen molens en rietkragen in werelderfgoed Kinderdijk te Rotterdam, toen een medekandidaat naast me in tranen uitbarstte nog voordat we begonnen waren. De druk is hoog en je krijgt voor je gevoel niet meer datgene op het doek wat je zou willen. Vanaf het startsein ren je haastig rond, want voor een beginnende schilder is het mengen van de juiste kleuren soms al een tijdrovende klus. Het was drukkend warm maar m’n zonnige basis stond er goed op, toen halverwege plots het weer volledig omsloeg naar code geel.
Nee! M’n vrolijke molenlandschap met blauwe lucht veranderde voor m’n ogen in een somber en dof tafereel. En nu? Ik besloot door te gaan met mijn zonnige landschap maar raakte de weg kwijt nu ik de zonnige sfeer er zelf bij moest verzinnen. Het jury oordeel was dan ook niet mals, maar gelukkig waren de asperges een dag eerder dat wel! Ik beloofde voorspoed en zo kwam ik toch maar mooi weer een aflevering verder in deze bizarre competitie waarin ik vooral veel leer over de vernietigende effecten van hoge (tijds)druk op het creatieve proces. Enfin, tussen de draaidagen door duik ik met onze viervoeter de Onlanden in om op te laden en mezelf geestelijk voor te bereiden op weer een volgende spannende aflevering!
De groep wordt kleiner,
de spanning stijgt...
de spanning stijgt...
Na opnamelocaties in het zuiden des lands, had ik een stille hoop dat we nu eens in het Noorden zouden filmen. Tevergeefs. Navraag leerde me dat het een kostbare en tijdrovende klus is om het hele circus richting het hoge Noorden te verplaatsen. Mensen en apparatuur worden ingehuurd en moeten voor een bepaalde tijd weer terug zijn in Hilversum en omstreken. Mijn nieuwsgierige aard maakte dat ik er enorm van genoot om achter de schermen mee te kijken en cameramensen de hemd van het lijf te vragen over hoe ze te werk gingen en waarom. Maar daarvoor zat ik er natuurlijk niet, er moest weer gezweet worden van achter mijn schildersezel!
"Zolang ik niet als laatste eindig in het juryoordeel leeft dit televisie avontuur voort..."
Voor de technische opdracht werden we verwacht bij Landgoed Sparrendaal in Driebergen. Daar kregen we het thema menselijke verhoudingen voor onze kiezen en dienden we een zelfportret te tekenen vanuit een bijzonder perspectief. Zo dienden we een spiegel op de grond te plaatsen waar je van bovenaf in keek om jezelf te portretteren met houtskool op papier. Daar was het startsein weer, de camera's draaiden en drie, twee, een actie! Ik wierp een blik in de spiegel en zag hoe een gespannen versie van mezelf me vanuit de spiegel aankeek. Hoe ga ik dit in hemelsnaam aanpakken? Alles wat ik ooit geleerd had over menselijke verhoudingen ging niet meer op vanuit dit optisch vertekende perspectief.
Ik hield mezelf voor; zolang ik niet als laatste eindig in het juryoordeel leeft dit televisie avontuur voort. En zo geschiedde! De volgende dag werden we in een verlaten tropisch zwembad in Rotterdam verwacht voor de vrije opdracht; naaktschilderen. Het zwembad mocht dan niet meer in functie zijn, maar tropisch was het er nog zeker. De zon schitterde voluit door het glazen dak en bracht de temperatuur binnen richting de 40 graden. Zelfs de naaktmodellen glitterden in zweet. Dan weet je genoeg. Met zweet in de bilnaad vulden we onze doeken binnen 3 uur met olieverf om vervolgens het oordeel van de vakjury af te wachten. Bingo! Ik had weer een ronde overleefd en dacht maar één ding; met gierende banden weg uit die klamme hitte in Rotjeknor, terug naar het verkwikkende Noorden!
De opdracht was helder: kies een druiventros en schilder deze in pointillistische stijl. “Succes schilders!”
Hoe kon Vincent’s Rembrandt sprookje beter eindigen dan in de wijngaard en de Efteling?
Aan zowel het weer als de idyllische locatie mocht het niet liggen. Voor de eerste draaidag van aflevering 5, zette ik koers richting Wijngaard “Aan de Breede Beek” in Nijkerk. Twee hectare aan druiven, omringd door weelderig groen. Als liefhebber van het buitenleven en van vergist druivensap, voelde ik me meteen op mijn gemak tussen de kronkelige wijnranken die speels geraakt werden door het warme strijklicht van de opkomende zon.
Met gezonde wedstrijdspanning keek ik om me heen en probeerde me een voorstelling van de technische opdracht te maken. Druiven tekenen? Of schilderen? Een hele wijngaard vastleggen? Ik tastte in het duister maar voelde me strijdbaar, energiek en verrassend ontspannen. Dit laatste wellicht omdat ik begon te wennen aan de camera’s en het herkenbare draaiboek dat in iedere aflevering gelijkenis vertoont. Ik nam plaats achter mijn ezel terwijl Annechien Steenhuizen op heldere toon de opdracht oreerde die volledig in het teken stond van ‘pointillisme’. Een schildertechniek die getypeerd wordt door het gebruik van stippen die ongemengd op het doek worden geplaatst. Een techniek waar we geen van allen ervaring mee hadden hetgeen in mijn voordeel kon werken, bedacht ik me. De opdracht was helder: kies een druiventros en schilder deze in pointillistische stijl. “Succes schilders!”
Terwijl de minuten wegtikken, plaatste ik mijn gekozen tros schetsmatig op het doek. Vanuit het thema ‘kleur’ besloot ik flink uit te pakken met verschillende kleuren stipjes. Niet wetende hoeveel tijd het in beslag zou nemen om mijn hele doek binnen de timer met stipjes te vullen, begon ik als een gek de schaduwpartijen in paarse, blauwe en bruine verf stipjes op te bouwen. Wat een leuke techniek! De lichte stukken bewaarde ik voor het laatst. Mijn kleurige druiventros bleek uiteindelijk goed voor de vijfde plaats, maar ik had genoten van het creatieve experiment. Meer nog dan bij de eerdere opnamedagen. Wellicht vanuit het onderbuikgevoel dat een misser de volgende dag zomaar het einde van dit wilde TV-avontuur kon betekenen…
Zegt men niet dat sprookjes altijd te kort duren? In mijn geval duurde hij veel langer dan ik ooit had durven dromen.
Na het proeven van de verschillende wijnen van eigen bodem, sliep ik die nacht als doornroosje in Kaatsheuvel. Om me de volgende ochtend op te maken voor de vrije opdracht, die plaatsvond in de Efteling. Een plek waar ik als vader van drie jonge kinderen gek genoeg nooit geweest was. Ik gedij nu eenmaal beter tussen de druiven. Vanuit een donkere theaterzaal werd ons een bont gezelschap van kleurrijke acteurs in feestelijke kostuums voorgeschoteld. De groep poseerde te midden van een groot rond podium en voor ons schilders was het de taak om een compositie te kiezen en deze met olieverf vast te leggen op het doek in drie uur tijd.
De rust en energie die ik ervoer op de wijngaard, was in de Efteling vervlogen. Ik ging gejaagd te werk en maakte verkeerde keuzes. M’n compositie was te hoog gegrepen voor de beschikbare tijd en de kleuren kwamen niet uit de verf zoals ik wilde. Ik voelde dat het werk steeds verder van me afgleed, maar opnieuw beginnen was geen optie want de tijd tikt door! En daar was Annechien alweer; “Iedereen kwasten neer, de tijd zit erop!” Ik wist genoeg. Toen het jury moment eenmaal daar was, maakte ik me op voor scherpe kritiek. Op dit punt in de wedstrijd weet je dat iedere misser een exit kan betekenen. En niets bleek minder waar, ik eindigde terecht onderaan en moest een geweldige club nieuwe vrienden vol creatief talent succes wensen in het verdere verloop van de wedstrijd. Mijn avontuur zit erop. En zegt men niet dat sprookjes altijd te kort duren? In mijn geval duurde hij veel langer dan ik ooit had durven dromen en kan ik dankbaar terugkijken op een wild avontuur dat ik niet had willen missen. Uiteraard was het bij vlagen een bijzonder stressvolle uitputtingsslag voor mij als beginnende schilder, maar ze zeggen niet voor niets dat het leven begint waar je comfortzone eindigt. Ik zeg, op naar nieuwe avonturen… proost!
Team Tyas v.s. Team Iris
Aan de andere kant hebben we Iris, een eigentijdse kunstenares uit Utrecht met een scherp oog voor moderne trends en expressieve uitingen. Samen vormen ze een dynamisch duo dat de amateur schilders helpt hun unieke stijl te ontwikkelen in alle hectiek van de competitie.
Iris Frederix
Iris Frederix, geboren in 1981, is een Nederlandse kunstenares die wereldwijd erkenning heeft verworven voor haar realistische schilderijen en verfijnde portretten. Na haar studie Beeldende Kunst aan de Koninklijke Academie in Den Haag, heeft ze naam gemaakt in de kunstwereld, met tentoonstellingen en solo-exposities die haar meesterschap in de schilderkunst benadrukken.
Naast haar succes als kunstenares heeft Frederix ook dit seizoen weer een belangrijke rol als coach in Project Rembrandt. Als mentor deelt ze haar expertise en artistieke inzichten met de kandidaten uit haar team, waardoor ze hen inspireert en begeleid in hun eigen creatieve ontwikkeling. Haar betrokkenheid als coach toont niet alleen haar toewijding aan de kunstgemeenschap, maar ook haar verlangen om kunstenaars te stimuleren en te ondersteunen op hun eigen artistieke reis.
“A painting is complete when it has the shadows of a god.”
Tyas Leeuwerink
Tyas Leeuwerink, geboren in 1989, is een gepassioneerde kunstkenner en artist uit Amsterdam, heeft zijn stempel gedrukt op de kunstwereld met diepgaande kennis en een scherp oog voor artistieke finesse. Na een succesvolle studie aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, heeft hij zich ontpopt als een gewaardeerde coach in alweer zijn derde seizoen voor Project Rembrandt. In seizoen 1 was het kunstkenner Jaap Godrie die deze rol vervulde.
Leeuwerink deelt ieder seizoen gul zijn inzichten en ervaring met de deelnemende amateur kunstenaars, waarbij hij hen begeleid en gericht inspireert. Zijn rol als mentor heeft niet alleen bijgedragen aan de groei van talent, maar heeft ook zijn eigen reputatie versterkt als een toegewijde en invloedrijke figuur binnen de kunstgemeenschap. Tyas Leeuwerink blijft een boeiende kracht in de kunstwereld, waar zijn liefde voor kunst en educatieve bijdragen een blijvende impact hebben op aspirant-kunstenaars.
Beste Amateurschilder van Nederland
Met penselen in de aanslag en doeken gereed, is het uiteindelijke doel glashelder: de titel van 'Beste Amateurschilder van Nederland' veroveren. Honderden getalenteerde kandidaten hebben zich aangemeld, klaar om de uitdaging aan te gaan en hun artistieke grenzen te verleggen. De competitie is intens, de emoties zijn hooggespannen, en slechts één schilder zal triomferen.
Er waait een frisse wind door de
tweekoppige jury dit seizoen.
tweekoppige jury dit seizoen.
Per aflevering een publieksjury, vaste vak jury en wekelijks een 'gast jurylid'.
Aan het einde van elke aflevering wacht een cruciaal moment. Het oordeel van zowel de publieksjury als de vakjury is doorslaggevend. De spanning stijgt als de schilders wachten op het verlossende woord. Wie maakt de meest verbluffende indruk en wie moet de competitie vroegtijdig verlaten? Het is een kunstzinnig gevecht waarbij emoties hoog oplopen en alleen de besten overleven. Net als vorig seizoen was op haar Instagram te lezen dat we kunstenares Raquel van Haver zullen zien schitteren als onderdeel van een twee koppige vakjury. Toch bleef het nog even gissen naar de persoon die naast haar kwam te staan. Het publiek heeft 3 seizoenen mogen genieten van de charismatische en zeer deskundige Pieter Roelofs (Rijksmuseum), maar dit seizoen zien we een nieuwe gezicht; Marc de Beyer.
'Ik ben gek op kunst en geschiedenis
en historische interieurs.'
en historische interieurs.'
Marc de Beyer, leeftijd 53 jaar
Marc de Beyer (1971), directeur van het Teylers Museum in Haarlem, is een vooraanstaand figuur in de Nederlandse museumwereld. Met zijn achtergrond in kunstgeschiedenis en museologie heeft hij het museum geleid naar nieuwe hoogten, waarbij hij zowel het rijke erfgoed behoudt als innovatie nastreeft. Tevens was hij eerder in tv programma's te zien als 'Nu te Zien!' Als gepassioneerd kunstliefhebber en cultureel visionair is hij een sleutelfiguur in het verbinden van verleden en heden. Vanaf 25 maart, gaan we hem ook zien als jurylid van Project Rembrandt! Met zijn expertise en passie voor kunst draagt hij ongetwijfeld bij aan het bevorderen van creativiteit en artistieke excellentie. Immers, met zijn dynamische leiderschap en betrokkenheid is hij nu reeds een inspiratiebron voor kunstenaars en museumbezoekers wereldwijd.
“Ik wil verhalen vertellen en mensen verbinden, van Zuid-Amerika, tot Afrika tot de Bijlmer"
Raquel van Haver - leeftijd, 35 jaar
Raquel van Haver (1989), bekend om haar gedurfde en rauwe artistieke visie, brengt een unieke dynamiek naar de jurytafel van Project Rembrandt. Als gepassioneerde kunstenares met een voorliefde voor het verkennen van de menselijke ervaring, brengt ze een diepgaand begrip van emotie en verhaalvertelling naar de beoordeling van de deelnemers. Haar rol als jurylid is niet alleen om technische bekwaamheid te beoordelen, maar ook om de deelnemers uit te dagen om hun artistieke grenzen te verleggen en hun eigen stem te vinden binnen het werk van Rembrandt. Met haar inspirerende aanwezigheid stimuleert ze een sfeer van artistieke exploratie en groei, waarbij ze de deelnemers aanmoedigt om zichzelf te overtreffen en hun creatieve potentieel volledig te omarmen.
Wie mag zich de beste amateurschilder
van Nederland 2024 noemen?
van Nederland 2024 noemen?
De amateurschilder die zich door alle 8 afleveringen heen heeft weten te slaan en een veelzijdigheid aan talent heeft laten zien tijdens de vele uiteenlopende opdrachten, zal zich de winnaar mogen noemen van Project Rembrandt seizoen 4. Bereid je voor op een seizoen vol kunstzinnige ontdekkingen, emotionele reizen en verbluffende meesterwerken. Mijn advies; Mis Project Rembrandt niet. Het tv programma waar kunst tot leven komt in elke penseelstreek.
Het programma Project Rembrandt Seizoen 4 wordt vanaf Zondag 24 maart 8 weken om 20:25 uur uitgezonden op NPO 1.
Over Vincent
In 2003 afgestudeerd aan de Kunstacademie Minerva te Groningen, in de richting van Grafisch ontwerp. In 2022 na 18 jaar succesvol ondernemen mijn aandelen verkocht om meer tijd te kunnen besteden aan mijn artistieke kant. Zo ontdekte ik het schilderen en stond ik amper een half jaartje later voor een enorme uitdaging tijdens mijn deelname aan de Nieuwe Vermeer (TV).
Bekijk en lees meer over dit prille schilder avontuur.
Bekijk en lees meer over dit prille schilder avontuur.
Volg me op Instagram: @vincentbrons